Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz” Księga II fragment
Nad Soplicowem słońce weszło i już padło na strzechy, i przez szpary w stodołę się wkradło; I po ciemnozielonym, świeżym, wonnym sianie, Z którego młodzież sobie zrobiła posłanie, Rozpływały się złote, migające pręgi Z otworu czarnej strzechy, jak z warkocza wstęgi; […] Już wróble skacząc świerkać zaczęły pod strzechą,
Już trzykroć gęgnął gęsior, a za nim jak echo Odezwały się chórem kaczki i indyki, I słychać bydła w pole idącego ryki.
PROSZĘ PRZEPISAĆ PONIŻSZY TEMAT I WYKONAĆ POLECENIA
Temat: Pobudzić wyobraźnię… - epitet.
Wyraz, który pełni w tekście funkcję określenia rzeczownika nazywany epitetem. Najczęściej jest wyrażony przymiotnikiem. Określa cechy, właściwości istot żywych, przedmiotów i zjawisk, a także stosunek mówiącego do tego, o czym mówi, np.: sprawiedliwy sędzia, czerwona róża, drewniany dom. Jako środek artystyczny oddziałuje na wyobraźnie odbiorcy i nadaje plastyczność wypowiedziom i obrazom literackim. Możemy sobie więc wyobrazić na przykład barwy, dźwięki, kształty, a nawet całe obrazy.
1.
Przeczytaj uważnie tekst o Soplicowie, a następnie narysuj, co wyobraziłeś/wyobraziłaś sobie na podstawie przeczytanego fragmentu.
2.
Wypisz z tekstu epitety – rzeczownik i określający go przymiotnik.
3.
Podkreśl epitety w zamieszczonych fragmentach:
a)
Grusze jaśniały suchą i wonną purpurą, kasztany spływały nieustanną, rdzawą falą liści na trawnik i na aleję, a w niebieskiej głębi ogrodu jasnożółta morwa płonęła jak olbrzymi chryzantem (Maria Dąbrowska);
b)
Piwnica wyglądała obiecująco, na pewno jest tam mnóstwo ciekawych rzeczy, ale kamienne schodki są bardzo strome i wysokie. Nie dam rady po nich zejść (Marcin Szczygielski).
