Terapia neurotaktylna
Zajęcia prowadzi mgr Kazimiera Badyna w sali 24.
Zajęcia odbywają się w specjalnie do tego wyposażonym gabinecie. Terapia neurotaktylna to techniki masażu i stymulacji skóry, wpływające na rozwój funkcji centralnego układu nerwowego, a w szczególności półkul mózgu, kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu.
Zajęcia prowadzone w nowej pracowni mają formę masażu, który pobudza oraz przygotowuje receptory skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia. Zwiększa świadomość ciała i reguluje zaburzenia recepcyjne skórny (zaburzenia w odbiorze wrażeń dotykowych). Reguluje reakcje mózgu na informacje pochodzące ze skóry i mięśni. Terapia neurotaktylna współdziała z metodą integracji odruchów. Normalizujące działanie, potwierdzone w pracy z dziećmi i dorosłymi, pozwala na łączenie terapii neurotaktylnej z różnymi innymi technikami rehabilitacji, z masażami oraz stosowanie jej oddzielnie jako metodę relaksującą i wspierającą rozwój dziecka, a także pomocną w terapii osób dorosłych.
Terapia neurotaktylna wykorzystuje specjalny dotyk i stymulację, które regulują między innymi integrację odruchów, zakres napięcia mięśniowego, integrację sensomotoryczną, świadomość kinestetyczną. Zajęcia w pracowni, dla zwiększenia ich skuteczności, połączone są z elementami arteterapii.
Socjoterapia
Zajęcia prowadzą mgr Halina Waszak, mgr Kazimiera Badyna
Zajęcia socjoterapeutyczne prowadzone są dla wszystkich uczniów naszego Zespołu. Grupę socjoterapeutyczną stanowi zespół klasowy.
Zajęcia socjoterapeutyczne ukierunkowane są na realizację celów terapeutycznych, edukacyjnych i rozwojowych. Biorąc pod uwagę, że przyczyną zaburzeń emocjonalnych i kłopotów wychowawczych są dotychczas doznane urazy psychiczne, wywołujące negatywne stany emocjonalne, z którymi uczeń nie może sobie poradzić socjoterapeuta prowadzi zajęcia mające na celu tworzenie takich sytuacji wychowawczych i społecznych w zespole, które dostarczają uczniom nowych pozytywnych doświadczeń pozwalających korygować, bądź likwidować skutki dotychczasowych negatywnych doświadczeń urazowych.
Przyczyny problemów uczniów mogą zaistnieć na przykład w środowisku rodzinnym, gdzie istnieje brak troski i czułości wobec dziecka, brak poczucia bezpieczeństwa, nadmiernie surowa dyscyplina, wrogość między członkami rodziny oraz istniejące w rodzinie dysfunkcje. Zaburzenia emocjonalne i trudności wychowawcze mogą przejawiać się w różnych formach np. gniewu, złości, lęku, niepokoju, poczucia winy, osamotnienia, odrzucenia, częstego obrażania się, wszczynania bójek, niszczenia przedmiotów czy wymuszeń na innych pod groźbą.
Zajęcia socjoterapeutyczne sprzyjają odreagowaniu napięć emocjonalnych. Uczą nowych pozytywnych, społecznie akceptowanych zachowań. Powodują odblokowanie i ujawnianie swoich emocji. W czasie zajęć socjoterapeutycznych uczniowie mogą się dzielić swoimi przeżyciami w atmosferze akceptacji i zrozumienia, a także ekspresji uczuć w formie śmiechu, radości, okrzyków. Terapeutyczna rola tych zajęć polega na organizowaniu doświadczeń korekcyjnych wpływających korzystnie na psychikę i społeczne funkcjonowanie ucznia w zespole.
Na zajęciach socjoterapeutycznych uczeń może lepiej poznać własne i cudze uczucia, poznać swoje mocne strony, przezwyciężyć nieśmiałość oraz znaleźć sposoby na radzenie z trudnościami oraz posiąść umiejętność rozwiązywania konfliktów.
Zajęcia socjoterapeutyczne stwarzają także okazję do wyćwiczenia nowych sposobów zachowania oraz nabycia nowych umiejętności interpersonalnych takich jak: asertywność, podejmowanie rozważnych decyzji czy umiejętność szukania wsparcia i pomocy.
Realizacja celów edukacyjnych uczniów wzbogaca ich we wiedzę o sobie samym a także otaczającym środowisku, rozwija spostrzegawczość, pamięć oraz koncentrację uwagi.
Z kolei cele rozwojowe wiążą się z wiekiem uczniów, gdyż w każdej fazie życia dominują określone potrzeby, których zaspokojenie odgrywa istotną rolę w procesie rozwoju. I tak u uczniów w okresie wczesnoszkolnym dominują potrzeby aktywności ruchowej i zabawy. Z kolei u uczniów starszych dominuje potrzeba aprobaty społecznej, autonomii, przyjaźni, intymności, niezależności, aktywności społecznej oraz przynależności do grupy.
Jedną z częściej stosowanych metod pracy jest „Burza mózgów”. która aktywizuje grupę i zachęca uczniów do zgłaszania swoich pomysłów na rozwiązanie problemu, który ich aktualnie nurtuje. Propozycje zgłaszane przez uczniów nie zawsze muszą być trafne i realne. Nieważna jest bowiem ich jakość, zaś istotnymi są gotowość i chęć spontanicznego zgłaszania swoich własnych stanów emocjonalnych, będących odbiciem ich uczuć. Nieważne jest jakość wypowiedzi lecz ich ilość w określonym czasie. Z kolei zespół z pomocą terapeuty wybiera pomysł najciekawszy i najbardziej oryginalny akceptowany przez większość.
Rysunki i prace plastyczne są ważnymi formami wypowiedzi dla tych, co mają trudności z werbalizacją. Za pomocą tych form pracy uczniowie wyrażają to co czują i jak myślą. Wiele uczniów chętnie wyraża swoje uczucia za pomocą śpiewu i muzykowania. Treść piosenek należy dobierać pod kątem tematu zajęć, wykorzystując elementy muzykoterapii. Wskazane jest wystukiwanie rytmów za pomocą różnych przedmiotów lub prostych instrumentów wydających dźwięki w rytmie śpiewu lub muzyki.
Zespoły edukacyjno-terapeutyczne uczniów niepełnosprawnych umysłowo w stopniu umiarkowanym z niepełnosprawnościami sprzężonymi są bardziej zróżnicowane pod względem możliwości edukacyjnych, rodzaju zaburzeń emocjonalno-społecznych i sprawności fizyczno-ruchowych. To wymusza na socjoterapeucie daleko idącą indywidualizację w zakresie zarówno zadań jak i wymagań oraz indywidualnego podejścia do każdego uczestnika zajęć. Jest to już ważne na etapie planowania i przygotowywania scenariuszy zajęć. Chodzi o to, by przy opracowaniu scenariuszy zajęć uwzględnić to zróżnicowanie i tak planować zajęcia, aby każdy uczeń w nich pracował w sobie dostępnym tempie, wykonując czynności o takim stopniu trudności, aby dla niego były wykonalne, niezbyt męczliwe i dawały oczekiwane zadowolenie
Pomoc pedagogiczna
Pomoc pedagogiczna prowadzona jest przez szkolnego pedagoga mgr Arkadiusza Padraka w sali 26.
wg następującego planu:
Poniedziałek - 8:00 - 10:30
Środa 12:30 - 15:00
Czwartek 10:00 - 12:30
Piatek 9:40 - 12:10
Do zadań pedagoga w szkole należy w szczególności:
1. Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia przyczyn niepowodzeń edukacyjnych oraz wspierania mocnych stron uczniów;
2. Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w szkole w celu rozwiązywania problemów wychowawczych oraz wspierania rozwoju uczniów;
3. Udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
4. Podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
5. Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
6. Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
7. Pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
8. Wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Działania skierowane na uczniów:
1. Diagnozowanie indywidualnych potrzeb oraz możliwości psychofizycznych uczniów
w celu określenia przyczyn niepowodzeń szkolnych i problemów z zachowaniem oraz wspierania mocnych stron uczniów.
2. Rozpoznawanie i zaspokajanie indywidualnych potrzeb uczniów wynikających w szczególności:
- z zagrożenia niedostosowaniem społecznym;
- z choroby przewlekłej;
- z uzależnienia
- z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych;
- z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny;
- ze sposobu spędzania czasu wolnego i kontaktów środowiskowych;
- z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego.
3. Badanie stresorów w środowisku szkolnym i pozaszkolnym uczniów – diagnoza i możliwości wsparcia dla uczniów, u których czynniki stresujące wywołują negatywny wpływ na prawidłowy rozwój i uczenie się.
4. Rozmowy z uczniem – wsparcie, porady w sytuacji trudnej.
5. Porady, konsultacje dla uczniów zgłaszających problemy szkolne, rodzinne lub inne.
6. Pomoc uczniom znajdującym się w trudnych sytuacjach życiowych (na prośbę ucznia, rodzica lub nauczyciela).
7. Pomoc uczniom będącym w złej kondycji psychicznej lub zdrowotnej
8. Prowadzenie zajęć edukacyjnych/profilaktycznych:
- komunikacja interpersonalna
- profilaktyka uzależnień (narkomania, alkoholizm, toksykomania)
- profilaktyka agresji i przemocy na terenie szkoły jak i poza nią
- organizacja warsztatów z udziałem terapeutów oraz innych specjalistów z poza szkoły
- inne zajęcia z uczniami prowadzone na prośbę wychowawcy klasy
9. Pomoc w zorganizowaniu nauczania indywidualnego w razie konieczności oraz pomoc uczniom objętym nauczaniem indywidualnym.
10. Pomoc uczniom w rozwiązywaniu sytuacji konfliktowych:
- z nauczycielami uczącymi,
- z rówieśnikami;
- na prośbę ucznia, rodzica, nauczyciela (działania interwencyjne, mediacja).
11. Rozmowy o charakterze dyscyplinująco-wychowawczym z uczniem sprawiającym problemy wychowawcze przeprowadzane po rozpoznaniu sytuacji – na prośbę nauczycieli i/lub innych pracowników szkoły
12. Ochrona sfery emocjonalnej dziecka poprzez:
- kontakt i współpraca z instytucjami współpracującymi ze szkołą (PPP, kuratorami sądowymi, Policją, MOPS-em, PCPR-em, OWDiR)
- Prowadzenie obserwacji i diagnozy zachowań uczniów w celu wczesnego rozpoznawania i zapobiegania dysfunkcjom, izolacji, wykluczeniu z grupy rówieśniczej, zaburzeniom zachowania
13. Opieka nad uczniami będącymi pod nadzorem kuratora, w rodzinach zastępczych, podlegających nauczaniu indywidualnemu
Działania skierowane na rodziców oraz w zakresie współpracy z rodzicami:
1. Pomoc rodzicom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji
i uzdolnień uczniów
2. Porady oraz wsparcie dla rodziców w rozwiązywaniu problemów szkolnych i wychowawczych ich dzieci:
- rozmowy z rodzicami,
- rozmowy z nauczycielami uczącymi dziecko,
- rozmowy wychowawcą klasy,
- rozmowy z uczniami zaangażowanymi w konflikt jeżeli takowy wystąpił
- pedagogizacja rodziców w przypadku, gdy problemy uczniów wynikają z sytuacji rodzinnej
- eliminowanie negatywnych wzorców środowiskowych
- eliminowanie wagarów
- eliminowanie zachowań ryzykownych
3. Inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach konfliktu, w który zaangażowani są uczniowie, nauczyciele, rodzice.
4. Pomoc metodyczna w rozwiązywaniu trudności wychowawczych
5. Porady dla rodziców uczniów, których problemy wynikają z trudnej sytuacji domowej/rodzinnej, z konfliktów na płaszczyźnie rodzic – dziecko
6. Pomoc rodzicom będącym w trudnej sytuacji materialnej – rozmowy, porady, pomoc w uzyskaniu zasiłku, pomocy z MOPS/GOPS, czy innych instytucji pełniących służbę dla rodziny. Kierowanie do instytucji udzielających pomocy socjalnej, do ośrodków wsparcia.
Działania obejmujące współpracę z nauczycielami, terapeutami oraz rewalidatorami:
1. Pomoc nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów.
2. Porady, konsultacje dla nauczycieli, wychowawców w celu rozwiązywania problemów wychowawczych i dydaktycznych oraz rozwijania ich umiejętności wychowawczych.
3. Zajęcia z uczniami w klasach przeprowadzane na prośbę wychowawcy dotyczące problemów
z adaptacją w grupie, klasie, szkole, metod i technik uczenia się, rozwiązywania sytuacji konfliktowych, komunikacji, a także innych tematów wybranych przez wychowawcę.
4. Diagnozowanie i ustalanie przyczyn absencji uczniów. Koordynacja działań nauczycieli w zakresie usuwania przyczyn i skutków absencji.
5. Współpraca z nauczycielami w rozwiązywaniu problemów z uczniami w ramach Zespołu Wychowawczego.
6. Współpraca oraz kontakty z placówkami wspierającymi szkołę i rodzinę:
1. Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna
2. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej
3. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
4. Miejski Ośrodek Rozwiązywania Problemów Uzależnień
5. Sąd Rejonowy w Inowrocławiu:
- III Wydział Rodzinny i Nieletnich
- I Zespół Kuratorskiej Służby Sądowej wykonujący orzeczenia w sprawach karnych
- II Zespół Kuratorskiej Służby Sądowej wykonujący orzeczenia w sprawach rodzinnych
i nieletnich
6. Policja
7. Ośrodek Wspierania Dziecka i Rodziny
Inne działania:
1. Spotkania z pedagogami, psychologami z terenu powiatu i województwa
2. Konsultacje z instytucjami/organizacjami pozarządowymi – zależnie od potrzeb.
3. Doskonalenie zawodowe – m.in. udział w spotkaniach metodycznych, konferencjach, szkoleniach, warsztatach.
4. Realizacja zadań zleconych przez Dyrekcję Szkoły.
5. Włączanie się w organizację imprez szkolnych, zajęć dodatkowych.
6. Aktywny udział w różnych akcjach profilaktycznych i resocjalizacyjnych
7. Włączenie się w Ogólnopolskie Kampanie Społeczne, akcje profilaktyki lokalnej, współpraca z Ośrodkiem Uzależnień
8. Włączanie się w ogólnopolskie, lokalne, szkolne akcje prozdrowotne, profilaktyczne (współpraca z pielęgniarką Szkolną)
9. Organizacja przyznawania stypendiów i zasiłków szkolnych, wyprawek szkolnych
10. Współpraca w zakresie organizacji dożywiania uczniów na terenie szkoły
11. Zapewnienie w tygodniowym rozkładzie zajęć możliwości kontaktowania się uczniów i rodziców.
12. Zapewnienie w tygodniowym rozkładzie zajęć możliwości kontaktu z wychowawcami i z klasą w ramach organizacji godz. wychowawczej
Terapia psychologiczna
Pomoc psychologiczna prowadzona jest przez:
mgr Danutę Szczepaniak - codziennie w godz. 10:00 do 13:30
mgr Magdalenę Szczupakowską według planu:
poniedziałki 10:45 - 11:30 i 13:20 - 14:20
wtorki 9:40 - 10:40
środy 11:30 - 13:30
czwartki 10:35 - 12:35
piątki 10:35 - 12:35
Pomoc psychologiczną szkolni psycholodzy prowadzą w salach 23 i 24
Pomoc psychologiczna obejmuje:
1. W ZAKRESIE PSYCHOLOGICZNEJ OPIEKI NAD UCZNIAMI:
1.1. Przeprowadzanie wywiadów klinicznych i zbieranie szczegółowych informacji dotyczących historii życia uczniów
1.2. Prowadzenie obserwacji zachowania uczniów w różnych sytuacjach w szkole i w czasie wolnym
1.3. Prowadzenie badań psychologicznych uczniów - wg potrzeb
1.4. Opracowywanie charakterystyk psychologicznych uczniów na podstawie wyników badań i obserwacji własnych oraz wniosków i uwag wychowawców i nauczycieli uczących
1.5. Prowadzenie z uczniami indywidualnych zajęć rewalidacyjnych i terapeutycznych
- diagnoza i terapia - EEG Biofeetback
- treningi asertywności – Jak mówić nie, Jak przeciwstawiać się grupie, Narkotykom mówimy nie
- treningi społeczne – nauka przyjmowania pomocy, komunikowanie swoich potrzeb, walczę z nieśmiałością
- treningi emocjonalne – jak wyrazić przeżywane emocje, rozpoznaję własne emocje, jak radzę sobie z własna agresja, jak rozmawiać o emocjach
- dorażna pomoc terapeutyczna
1.6. Modyfikowanie zachowania ucznia metodą kognitywną.
2. W zakresie przygotowania uczniów do prawidłowego wyboru zawodu
2.1. Prowadzenie rozmów z uczniami klas III Gimnazjum w celu ustalenia przydatności do określonego zawodu – na prośbę ucznia lub rodziców
2.2. Udzielanie nauczycielom pomocy w opracowywaniu i gromadzeniu informacji o uzdolnieniach, zainteresowaniach, umiejętnościach i przydatności do określonego zawodu
2.3. Udzielanie nauczycielom klas gimnazjalnych, klasy VI oraz nauczycielom techniki pomocy przy opracowywaniu planów orientacji zawodowej i preorientacji zawodowej – na wniosek nauczyciela
2.4. Udzielanie rodzicom porad tym zakresie
2.5. Rozmowy z uczniami na temat możliwości kształcenia i wyboru odpowiedniego kierunku nauki
2.6. Losy absolwentów gimnazjum i szkoły zawodowej
3. W ZAKRESIE WSPÓŁPRACY Z RODZICAMI
3.1. Udzielanie porad psychologicznych w zakresie rozwiązywania zaistniałych trudności wychowawczych, organizowania czasu wolnego, problemów życia codziennego, korzystania z pomocy instytucji pomocowych
3.2. Pedagogizacja rodziców na zebraniach klasowych oraz indywidualnie na prośbę wychowawcy klasy.
4. W ZAKRESIE WSPÓŁPRACY Z NAUCZYCIELAMI
4.1. Udzielanie pomocy w zakresie prowadzenia systematycznej obserwacji uczniów, opracowywania charakterystyk i opinii o uczniach
4.2. Ustalanie wspólnych form opieki nad uczniami, którym jest trudno
4.3. Ustalanie wspólnych form opieki nad uczniami opuszczającymi zajęcia szkolne bez usprawiedliwienia
4.4. Udzielanie pomocy w zakresie wykrywania przyczyn niepowodzeń szkolnych, trudności wychowawczych, zagrożenia patologią środowiska rodzinnego, ubóstwa, przemocy domowej.
4.5. Zapoznanie członków Rady Pedagogicznej z wnioskami z obserwacji i badań uczniów w zakresie dalszego kreatywnego udzielania pomocy uczniowi i jego rodzinie
4.6. Konsultacja z Dyrektorem Szkoły opinii o uczniach, które wysyłane są do placówek diagnostyczno–leczniczych, sądu, policji, MOPS itp
4.7. Konsultacje w zakresie klasyfikowania i oceniania uczniów. Ustalanie konieczności stosowania minimum programowego wobec wybranych uczniów.
5. Ponadto szkolni psycholodzy wspólpracują z: Poradnią Psychologiczno - Pedagogiczną, Sądem Rejonowym, a w szczególnopści z Kuratorami Sądowymi, Policją, Ośrodkami Pomocy Społecznej, Ośrodkami Wspierania Dziecka i Rodziny i innymi instytucjami pomocy.
Tomatis
Pracownia Tomatis`a
Zajęcia w Pracowni Tomatis`a prowadzą szkolni logopedzi: Pani mgr Katarzyna Kwiatkowska i Pani mgr Joanna Kmuk
T
o nowoczesna metoda kształcenia uwagi słuchowej, zwana treningiem słuchowym lub stymulacją audi - psycho - lingwistyczną. Polega ona na słuchaniu dźwięków o określonej, zróżnicowanej częstotliwości przy pomocy "elektronicznego ucha". Stymuluje to korę mózgową, polepsza koordynację ruchową, zwiększa koncentrację, poprawia zapamiętywanie, motywuje do podejmowania działań, pozwala radzić sobie ze stresem i emocjami. Prawidłowa uwaga słuchowa pozwala na osiąganie lepszych wyników w nauce.
Autor tej metody Alfred Tomatis uważał, że skoro nasz narząd słuchy jest szczególnie ważny w komunikowaniu się z otoczeniem, a to co słyszymy wpływa na kształtowanie się naszego głosu, mowy i języka to szczególnie korzystne dla naszego organizmu są dźwieki zawierające w swym widmie dużo składowych wysokiej częstotliwości. Taką cechę mają pewne rodzaje muzyki np. muzyka Mozatra, chorały gregoriańskie. Dlatego właśne tego rodzaju muzyka jest ykorzystywana w terapii tą metodą.
Ważnym w zrozumieniu działania tej metody jest zrozumienie różnicy między słuchaniem a słyszeniem.
Słyszenie - jest procesem biernym i zależy od stany naszego narządu słuchu. Jeżli narząd słuchu jest uszkodzony, możemy mieć problemy ze słyszeniem pewnych dźwiękó. Najczęsciej stosowanym badaniem, które pozwala określić stan słuchu ucznia jest badanie audiometryczne, które można wykonać na początku terapii.
Słuchanie - jest procesem aktywnym. W uproszczeniu można powiedzieć, iż jest to umiejętność świadomego odbierania bodźców dźwiękowych i czerpania z nich informacji. O ile słyszenie jest funkcją, która zależy od stanu narządu słuchu, słuchanie jest umiejętnością, która rozwija się przez całe życie człowieka. Okazuje się, że nawet osoby ze znakomitym słuchem stwierdzonym w badaniu audiometrycznym mogą mieć problemy ze słuchaniem.
Osoby z zaburzeniami uwagi słuchowej wydają się czasem "puszczać informacje mimo uszu", trzeba im czasami kilka razy powtarzać polecenia czy prośby. Właśnie ta metoda ma uczyć czynnego słuchania.
Terapia ta polega na słuchaniu odpowiednio przygotowanego materiału dźwiękowego przez specjalne słuchawki, gdzie dźwięki podawane są drogą powietrzną oraz kostną. Program stymulacji obejmuje zazwyczaj od 60 do 120 seansów przeprowadzanych w 3 sesjach. Pierwsza sesja obejmuje tzw. pasywną fazę terapii, w czasie której stosowana jest najczęściej muzyka gregoriańska i muzyka Mozarta filtrowana w odpowiedni sposób. Na dalszych etapach terapii wymagany jest aktywny udział pacjenta, np. czytanie.
Komu może pomóc Metoda Tomtis`a:
u dzieci: zaburzenia mowy - jąkanie, opóźniony rozwój mowy, wady wymowy, zaburzenia głosu, trudności w uczeniu się, zaburzenia zachowania, zaburzenia koncentracji.
Sprzęt ten możemy wykorzystywać tylko dla uczniów naszego Zespołu Szkół.
Integracja Sensoryczna
Pracownia Integracji Sensorycznej - IS
Zajęcia w pracowni prowadzi mgr Anna Baesel
Pracownia jest zestawem pomocy do prowadzenia zajęć mających na celu terapię zaburzeń integracji czynności zmysłowych.
Terapia polega na integracji bodźców odbieranych przez dziecko z otoczenia. Bodźce odbierane są za pomocą wszystkich pięciu zmysłów - wzroku, słuchu, węchu, dotyku i smaku. W tej metodzie dochodzi jeszcze ruch - czyli odbiór bodźców płynących z wnętrza naszego ciała. Wykonując różne ćwiczenia ruchowe na trampolinie, materacu, równoważni, huśtawce czy innym przyrządzie, uczeń wykonuje także różne zadania rozwijające jego sprawność intelektualną. Aby zdobywać wiedzę i umiejętności nasz mózg musi zapamiętać wiele informacji. Im wiekszą ilością kanałów te bodźce będą do nas docierać, tym większe jest prawdopodobieństwo ich zapamiętania.
Podczas zabawy ruchowej terapeuta dostarcza dziecku bodźców, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy. O tym jakich bodźców należy dziecku dostarczyć terapeuta wie z przeprowadzonej wcześniej diagnozy. Zabawa ruchowa będąc atrakcyjną dla dziecka powoduje, że chętnie wykonuje ono różne wyznaczone przez terapeutę zadania. Tworzenie się nowych połączeń w mózgu powoduje rozwój funkcji poznawczych. Nowe połaczenia w mózgu są podstawą jego rozwoju. Tworzą się one także wtedy, gdy wykonujemy jakieś znane sobie zadanie w inny niż zwykle, nietypowy sposób (zasady obowiązujace także w neurobiku). Jeśli zatem dziecko układa klocki z literami, lub wykonuje zadania z dodawania, albo nazywa kolory, segreguje, porządkuje, dobiera przedmioty czy obrazki, tworzy rymy itd. w czasie zabawy ruchowej ma większe szanse na wytworzenie nowych połączeń, a więc na rozwój umysłowy.
Dzieci bardzo chętnie uczestniczą w tego rodzaju terapii. Niestety istnieje wiele przeciwwskazań zdrowotnych do jej stosowania, ale o tym wie prowadzący zajęcia terapeuta.
Sprzęt otrzymaliśmy w ramach pomocy EFS.
Może on być wykorzystywany tylko dla uczniów naszego Zespołu Szkół.
Montessori
Pracownia Montessori
Zajęcia prowadzą terapeutci mgr Anna Wojciechowska i mgr Anna Zielińska
W pracowni tej prowadzone są zajęcia wg pedagogiki Marii Montessori, która zakłada rozwój naturalnej ciekawości dziecka poprzez oddziaływanie na wszystkie jego zmysły. Najważniejszą zasadą jest, że na zajęciach uczeń sam wybiera miejsce, czas pracy i materiał, z którym będzie pracował.
Każdy materiał wykorzystywany w metodzie:
- ma za zadanie rozbudzić ciekawość ucznia, wyzwalając różne rodzaje aktywności,
- umożliwia stopniowanie trudności,
- prowadzi ucznia od konkretu do abstrakcji,
- zawiera kontrolę błędów.
Wyróżniamy pięć grup materiałów:
-
materiały „praktycznego dnia” (np.: ramki z zapięciami)
-
materiał sensoryczny (np.: „różowa wieża”)
-
materiały „do matematyki” (np.: „patyki liczbowe”)
-
materiały „do mowy” (np.: „litery dotykowe”)
-
materiały „do wychowania kosmicznego” (np.: „komoda botaniczna”)
Wyposażenie pracowni otrzymaliśmy dzięki EFS.
Metoda może być wykorzystywana tylko przez uczniów naszego Zespołu Szkół.
Według: Autor- jassminum materiał z www.sciaga.pl
Metoda ta daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju i wspiera jego spontaniczność oraz twórczą aktywność.
Celem metody jest rozwijanie indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.
Jest to realizowane poprzez pomoc dziecku w:
- rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
- wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
- wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
- osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem,
- wypracowaniu podstaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie,
- uniezależnieniu od nagrody,
- formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji,
- szacunku dla pracy innych,
- rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
- osiąganiu
- umiłowanie do rzeczywistości i otoczenia.
Głównymi zadaniami metody Marii Montessori są:
- uczenie przez działanie – dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w przemyślanym środowisku pedagogicznym, przy współpracy z nauczycielami,
- samodzielność – dzieci swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy przy zachowaniu reguł społecznych. Rozwijają indywidualne uzdolnienia i uczą się realnej oceny swoich umiejętności,
- koncentracja – dzieci ćwiczą dokładność i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych działań,
- lekcje ciszy – na nich dzieci uczą się współpracować w cichych zajęciach indywidualnych i grupowych,
- porządek – dzieci zdobywają umiejętność przestrzegania porządku w otoczeniu i swoim działaniu,
- społeczne reguły – dzieci zróżnicowane wiekowo mogą być łączone w grupy, sprzyja to wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności. Uczą się one przestrzegać reguł: nie rań, nie niszcz, nie przeszkadzaj,
- obserwacja – jest kluczem dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel z szacunkiem i uwagą obserwuje postępy i trudności dziecka, jest jego przewodnikiem,
- indywidualny tok rozwoju każdego dziecka – dziecko jest serdecznie przyjęte, znajduje uwagę i indywidualną opiekę nauczyciela. Pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmując zadania, do których jest już gotowe.
Podstawowym warunkiem prawidłowego rozwoju dziecka jest właściwie przygotowane otoczenie, które wspomaga w pełni harmonijny rozwój osobowości dziecka – sprawia, że czuje się ono szczęśliwe i radosne; szybko i chętnie się uczy.
Najważniejszymi elementami tego otoczenia są: wolność, porządek, kontakt z rzeczywistością i naturą – poprzez spacery i wycieczki, piękno (wszystko w pracowni musi być dobrze zaplanowane, doskonałej jakości i atrakcyjnie rozmieszczone) oraz materiały dydaktyczne.
Zadaniem materiału dydaktycznego jest wspomaganie rozwoju dziecka, dlatego zwany jest materiałem rozwojowym. Jest tak przygotowany, rozmieszczony w klasie i udostępniony dzieciom, że tworzy logicznie uporządkowaną całość programową. Umożliwia on wyjście w uczeniu się dziecka od doświadczenia i poznania zmysłowego. Służy nie tylko rozwojowi intelektualnemu, ale także kształtowaniu się osobowości.
Oryginalny zestaw pomocy dydaktycznych zwany Materiałem Montessori posiada takie cechy:
- prostota, precyzja i estetyka wykonania,
- uwzględnienie zasady stopniowania trudności,
- dostosowany do potrzeb rozwojowych dziecka,
- budzenia ciekawości i zainteresowań dziecka,
- przechodzenie od materiału konkretnego do bardziej abstrakcyjnego,
- konstrukcja umożliwiająca samodzielną kontrolę błędów,
- logiczna spójność ogniw ciągów tematycznych,
- ograniczenie – dany rodzaj występuje tylko raz, w jednym egzemplarzu.
Maria Montessori podzieliła materiał dydaktyczny na;
-materiał niezbędny do ćwiczeń życia praktycznego, związany z samoobsługą, troską o środowisko, zwyczajami i normami społecznymi;
-materiał „akademicki” służący nauce języka, matematyki i innych dziedzin wiedzy;
-materiał artystyczny związany z ekspresją muzyczną, plastyczną i zręcznościową dziecka;
-materiał religijny, np. przedstawiające przypowieści biblijne;
-materiał sensoryczny, rozwijający poznanie zmysłowe, służy pobudzaniu aktywności umysłowej.
Autor- jassminum materiały z www.sciaga.pl
Pracownia logopedyczna
Pracownia logopedyczna
Terapię mowy prowadzą mgr Katarzyna Kwiatkowska, mgr Joanna Kmuk a w nauczaniu indywidualnym także mgr Ilona Dobrzańska i mgr Hanna Głuszkowska.
Gabinet logopedyczny wyposażony jest w pomoce dydaktyczne do terapii mowy i najnowsze oprogramowanie do diagnozy i terapii. Posiada także oprogramowanie do przeprowadzenia badań przesiewowych wzroku, słuchu i mowy.
Zajęciami objęci są uczniowie szkoły i nauczania indywidualnego. W ramach działania pracowni prowadzone są także zajęcia usprawniające naukę czytania i pisania, oraz zajęcia wspomagające rozwój mowy.
EEG Biofeedback
W pracowni EEG Biofeedback`u zajęcia prowadzi szkolny psycholog - Pani mgr Magdalena Szczupakowska - teraputa I stopnia EEG BFB
EEG Biofeedback jest metodą neurotechnologiczną, wykorzystującą wiedzę medyczną, psychologiczną, pedagogiczną i bioinżynieryjną do ulepszania funkcji mózgu.
Jest metodą:
- uczenia się poprzez nagradzanie właściwej pracy mózgu;
- terapii poprzez wyciszanie niewłaściwych zachowań, a wzmacnianie właściwych;
- całkowicie bezpieczną dla ucznia;
- polegającą na stymulacji pracy mózgu.
Terapia polega na sprzężeniu zwrotnym. Uczeń koncentrując uwagę na grze (bez myszki, klawiatury) za pomocą fal mózgowych stymuluje poruszanie się przedmiotów lub obrazów na ekranie. Fale móżgowe za pośrednictwem przyczepionej do skóry głowy elektrody są przekaształcane za pomoca specjalnej głowicy w zapis cyfrowy, który pojawia sie na monitorze, jednocześnie widząc reakcję w grze, a także słysząc dźwięk zdobywanych punktów, grający otrzymuje informację zwrotną o powodzeniu swojej pracy. W ten sposób uczy swój mózg właściwego funkcjonowania. Taka terapia pozwala na wyciszenie niewłaściwych fal mózgowych, na wyeliminowanie zaburzeń w funkcjonowaniu poznawczym. Poprawia ona myślenie, pamięć, koncentracje uwagi, spostrzeganie oraz kojarzenie.
Zasady terapii:
- treningi trwają od 30 do 40 minut, 1 - 2 razy w tygodniu;
- każdy trening składa się z 6 do 10 rund ich ilość i długośc zależy od mozliwości ucznia;
- w poszczególnych treningach muszą byc zachowane te same warunki;
- przerwa między treningami nie może przekraczac 10 dni;
- ilość treningów lub czas trwania i powtarzania terapii zależy od problemu.
Sprzęt otrzymaliśmy w ramach EFS.
Może on być wykorzystywany tylko dla uczniów naszego Zespołu Szkół.
Rewalidacja
Rewalidacja (z łaciny: Re - znów, valius - mocny) indywidualna - to oddziaływanie zmierzające do wyrównywania braków rozwojowych, przystosowanie osób niepełnosprawnych do życia w społeczeństwie, do zdobywania wiedzy i nowych umiejętności, kompensowanie braków, naukę metod komunikowania w tym także alternatywnych. Jej celem jest stawianie na mocne strony dziecka oraz szukanie tego co w nim jest najlepsze. W oparciu o mocne strony prowadzi się zajęcia mające na celu poprawę funkcjonowania tych słabszych stron.
Główne kierunki oddziaływań rewalidacyjnych:
1. Maksymalne usprawnianie, rozwijanie, tych wszystkich funkcji psychicznych i fizycznych, które są najsilniejsze i najmniej uszkodzone.
2. Optymalne korygowanie funkcji zaburzonych i uszkodzonych, defektów i zniekształceń.
3.Kompensowanie, czyli wyrównywanie przez zastępowanie.
4. Dynamizowanie – stymulowanie rozwoju.
O rodzaju zajęć rewalidacyjnych dla danego ucznia po wcześniejszej wielospecjalistycznej diagnozie decyduje Zespół ds. pomocy psychologiczno – pedagogicznej w składzie; psycholog, pedagog, wychowawca klasy, pedagodzy prowadzący zajęcia specjalistyczne, nauczyciele poszczególnych przedmiotów. W spotkaniu ma prawo uczestniczyć rodzic lub opiekun prawny ucznia.
W zajęciach rewalidacyjnych wyróżniamy:
1. zajęcia dydaktyczno- wyrównawcze
2. zajęcia korekcyjne:
- korekcyjno - kompensacyjne prowadzone w specjalistycznych pracowniach;
- gimnastyka korekcyjna
- zajęcia logopedyczne
Zajęcia indywidualne prowadzone na podstawie programów opracowanych dla każdego ucznia (IPET – Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny).
W szkole zawodowej na zajęciach rewalidacyjnych młodzież doskonali swoje umiejętności szkolne w zakresie przedmiotów ogólnokształcących, ale także zdobywa dodatkową wiedzę w zakresie przedmiotów zawodowych, uczestniczy także w zajęciach logopedii i socjoterapii, gdzie zdobywa kompetencje społeczne.
Rewalidacja indywidualna odbywa się w ładnych, kolorowych, nieźle wyposażonych gabinetach. Prowadzona jest przez specjalistów systematycznie podnoszących swoje kwalifikacje zawodowe. Nauczyciele rewalidacji dbają nie tylko o umiejętności uczniów, lecz także o ich dobre samopoczucie
W szkole specjalnej na zajęcia rewalidacyjne przeznaczone jest 10 godzin tygodniowo, rozdzielonych na poszczególne zajęcia wg potrzeb uczniów.
Aby odpowiednio zaprogramować działania rewalidacyjne należy kierować się diagnozą. Powinna ona zawierać:
1. Stopień upośledzenia.
2. Poziom rozwoju percepcji wzrokowej (analiza, synteza, spostrzeganie)
3. Poziom rozwoju percepcji słuchowej (słuch fonematyczny, słuch fonetyczny, analizę i syntezę słuchową, wrażliwość słuchową i słuch muzyczny)
4. Poziom koordynacji:
- wzrokowo - słuchowej
- wzrokowo - ruchowej
- wzrokowo - słuchowo - ruchowej
5. Ocenę uwagi jej trwałość, zdolność koncentracji, stopień rozwoju uwagi dowolnej)
6. Ocenę poziomu rozwoju wyobraźni przestrzennej i orientacji przestrzennej.
7. Ocenę pamięć - poziom rozwoju pamięci świeżej i trwałej, mechanicznej, logicznej, pamięci słów, zadań, tekstów, pamięci wzrokowej, słuchowej, wzrokowo - słuchowo – ruchowej.
8. Poziom rozwój mowy w zakresie:
- fonologicznym – artykulacja;
- syntaktycznym - gramatyka;
- semantycznym – rozumienie.
9. Poziom rozwoju myślenia: ujmowanie różnic i podobieństw, analiza i synteza myślowa, umiejętność klasyfikowania, przyporządkowywania, wnioskowania, myślenie przyczynowo - skutkowe, abstrakcyjne, matematyczne, definiowanie pojęć.
10. Poziom rozwoju motorycznego: koordynacja statyczna, ruchów jednoczesnych, precyzja ruchów, stan napięcia mięśniowego.
11. Stan dojrzałości społecznej i emocjonalnej.
12. Stan zdrowia dziecka.
