Gdyby dzwonki oddzielające kolejne lekcje na chwile zamilkły, a gwar panujący na korytarzach nieco by ucichł, może usłyszelibyśmy, o czym szepczą ściany, które widzą i słyszą rzeczy niesłychane. Opowiedziałyby nam o tym, że są takie dni, kiedy nasza szkoła zamienia się w wielki teatr, którego tajemnice strzeże kurtyna milczenia. Nie wierzycie? Czy wiecie zatem, że w naszej szkole niezwykle prężnie działają aż CZTERY teatry? W kolejności ich powstawanie są to: teatry ALAMAKOTA, (M)AMYOSKARA NIBY NA NIBY i grupa naszych milusińskich, jeszcze BEZ NAZWY, którzy sprytnie przemycają swoje przedstawienie nie tworząc jednak żadnej zorganizowanej grupy. Pragniemy odsłonić nieco kurtynę i przybliżyć Wam każdą z tych grup. Postano-wiliśmy, zatem przeprowadzić cykl wywiadów z ich przedstawicielami.
Na rozmowęudało nam się namówić Panią Magdalenę Dyrdę - Olejniczak - naszą panią katechetkę - opiekunkę teatru „ NIBY NA NIBY”.
1. Kto był pomysłodawcą teatru?
Podejmując pracę w Zespole Szkół im. M. Kotańskiego poszukiwałam uczniów, którzy podjęliby się trudu przygotowania jasełek, czyli przedstawień o tematyce Bożego Narodzenia. Był to pierwszy zamysł stworzenia grupy teatralnej właśnie dla kultywowania tradycji świąt Bożego Narodzenia.
2. Jak można rozumieć nazwę teatru „NIBY NA NIBY”?
Z nazwą teatru to jest dziwna sprawa. Przez wiele lat działaliśmy i działamy bez nazwy, właściwie byliśmy jakby z boku, niezaliczani do szkolnych grup teatralnych. Z tego powodu, że działamy okazjonalnie, wydawałoby się, że pozornie - właśnie na niby. Stąd pomysł na nazwę grupy „niby na niby”. Biorąc udział w przedstawieniach o Bożym Narodzeniu okazuje się, że też można realizować marzenia, rozwijać siebie i odnosić na tym polu sukcesy. Można też uwierzyć w własne możliwości, wzmocnić poczucie własnej wartości, przeżyć chwile radości. Działania jakby na niby, ale przynoszące pozytywne oddziaływanie terapeutyczne.
3. Jak długo istnieje teatr?
Przedstawienia przygotowuje od 1995roku, praktycznie, od kiedy zaczęłam pracę w naszej szkole.
4. Kto pisze scenariusze do sztuk?
Scenariusz układam tak, aby był różnorodny i sprawiał przyjemność samym występującym. W czasie prób weryfikujemy napisany scenariusz, a właściwie robią to sami uczniowie, którzy podpowiadają najlepsze rozwiązanie. Oczywiście nie ma gotowych scenariuszy, które moglibyśmy wykorzystać w całości. Jeżeli chodzi o jasełka to źródłem są legendy, samo Pismo Święte. Ostatnio wykorzystuję także słuchowiska. Ostatnie przedstawienie pt. „ Jak Bartek do stajenki wędrował” przygotowane na podstawie słuchowiska zdało egzamin i wszystkim się podobało.
5. Jaka tematyka przeważa w spektaklach teatralnych?
Przeważa oczywiście tematyka związana z Bożym Narodzeniem, przyjściem Chrystusa na świat. Jednak włączamy się także w działania szkoły m.in. propagowanie wartości ogólnoludzkich, życia bez używek, przemocy. Przygotowaliśmy przedstawienie pt. „ Miś o złotym sercu”, które opowiada o zwycięstwie dobra nad złem, które dokonuje się w świecie zwierząt. Uczniowie z klas Szkoły Przysposabiającej do Pracy rewelacyjnie wcielili się w swoje role. Opowiedzieli gestem, mimiką, słowem i piosenką o przejściu od nietolerancji, braku zrozumienia niewłaściwych postaw do pełnej akceptacji i zrozumienia.
„List do matki”- to przedstawienie, które było realizowane z okazji nadania szkole imienia Marka Kotańskiego, a także podczas wizyty Księdza Arcybiskupa Henryka Muszyńskiego z jakże aktualnym przesłaniem dla każdego „czyń dobro”. Razem z uczniami zespołów edukacyjno-terapeutycznych i ich wychowawcami Panią A. Perlikowską, Panią E. Okońską i Panią R. Mistarz przygotowaliśmy przedstawienie na podstawie bajki pt „ Czerwony kapturek”.
6. Jak wygląda casting do poszczególnych ról?
Na naszych zajęciach kierujemy się zasadą dobrowolności. To uczniowie-aktorzy decydują czy chcą brać udział w przedstawieniach. Przyjmujemy każdego, kto chce zagrać. Poszczególne role dostosowujemy do indywidualnych możliwości danego aktora. Często sami aktorzy po zapoznaniu się z scenariuszem wybierają rolę dla siebie. Warto wspomnieć, że grupa skupia wokół siebie uczniów z klas PDP i z klas młodszych.
7. Jakimi cechami musi wyróżniać się uczeń, który chce zagrać w przedstawieniu?
Uczeń, który chce zagrać w przedstawieniu nie musi wyróżniać się specjalnymi cechami. Powinien jednak posiadać CHĘCI i przychodzić na próby. Z każdym aktorem pracuję indywidualnie pomagamy sobie nawzajem przełamać tremę i wstyd, uczymy się wspólnie tekstu, sposobów wyrażania emocji, zachowania na scenie.
8. Ile przedstawień wystawił teatr do tej pory?
Kiedy zastanawiam się ile przedstawień wystawił nasz teatr nie jestem w stanie ich zliczyć. Od 1995 przygotowujemy, co roku jasełka, więc trochę tego było.
9. Co według Pani jest największym sukcesem teatru?
Największym sukcesem, nagrodą za wielomiesięczne przygotowanie przedstawienia jest zachwyt publiczności. To dla tej chwili, chwili sławy tak ciężko pracują aktorzy. Dzięki pozytywnym reakcjom publiczności uczniowie mogą uwierzyć w własne możliwości i siły. Także dla rodziców są to niezapomniane chwile, inaczej spoglądają na swoje dziecko, odkrywają w nim nowe zalety i możliwości. Radość moich uczniów jest moją radością, to jest największy sukces.
10. Ile czasu wymaga przygotowanie przedstawienia?
Przygotowanie przedstawienia zaczynamy właściwie już od września. Najpierw pojawia się pomysł, zarys scenariusza, modyfikacja i przygotowanie każdej z ról. Następnie przygotowujemy wspólnie dekoracje, one także wymagają czasu.
11. Co jest najtrudniejsze w pracy nad przedstawieniem?
Najtrudniejsze w pracy nad przedstawieniem jest to, by treści, które powtarzamy każdego roku podać w inny, nowy, świeży sposób, aby były interesujące i atrakcyjne.
12. W jaki sposób powstają stroje dla aktorów?
Stroje dla aktorów pochodzą z mojej szafy i z szaf innych nauczycieli. Dbam o to by strój tuszował pewne niedoskonałości, a podkreślał wdzięk i urodę. Przebieranie się jest dużą frajdą, sprawia wiele radości i jest największą atrakcją w zabawie w teatr.
Dziękujemy za rozmowę i życzymy, wcale nie „na niby”, wspaniałej zabawy w teatr.
Dziękuję.
