Pracownie specjalistyczne
Posiadamy w naszej szkole kilka pracowni, które zaprojektowane zostały według najnowocześniejszych trendów wspomagania i leczenia naszego mózgu oraz zmysłów. Mają one wspomagać terapeutów w ich pracy z uczniami w zakresie poprawy funkcjonowania procesów poznawczych, zachowania, sprawności psychomotorycznej.
Specjalistyczny sprzęt, który uzyskaliśmy dzięki pomocy EFS - Europejskiego Funduszu Społecznego, umo
żliwia nam realizację wszystkich zajęć terapeutycznych w ramach prowadzonych zajęć rewalidacji indywidualnej.
Metody, które stosujemy, często wykorzystywane są przez osoby, którym szczególnie zależy na poprawieniu swojej wydolności psychicznej np: sportowców, managerów, ludzi narażonych w swojej pracy na stres.
Zajęcia terapeutyczne prowadzone są przez specjalnie do tego celu wykwalifikowaną kadrę specjalistów.
- Pracownia Logopedyczna i Pracownia Tomatis`a - zjęcia prowadzą mgr Joanna Kmuk i mgr Katarzyna Kwiatkowska
- Pracownia EEG Biofeedback - zajęcia prowadzi psycholog mgr Magdalena Szczupakowska
- Pracownia Integracji Sensorycznej - zajęcia prowadzi mgr Marcin Szych
- Pracownia Marii Montessori - zajęcia prowadzi mgr Anna Zielińska
- Pracownia Stymulacji Polisensorycznej - wykorzystywana głównie dla dzieci żyjących z autyzmem prowadzona przez mgr Alicję Mokrzycką, wykorzystywana także przez innych nauczycieli.
- Pracownia Komputerowa i Multimedialna.
Szerzej o poszczególnych pracowniach piszemy w linku: oferta.
Świetlica
Świetlica szkolna
W świetlicy szkolnej prowadzone są zajęcia w różnych grupach wiekowych. Tematyka zajęć uzależniona jest od potrzeb i zainteresowań dzieci, dostosowana do aktualnych wydarzeń.
Tutaj można także przyjść podzielić się swoimi problemami z osobami życzliwymi i chętnymi do pomocy w każdej chwili i w każdej sytuacji.
Nauka pływania wg.koncepcji Halliwicka
Zajęcia nauki pływania osób niepełnosprawnych metodą wg.koncepcji Halliwicka.
Jest to metoda nauki pływania i terapii w wodzie dla osób w każdym wieku, zarówno dla niepełnosprawnych,jak i dla zdrowych. Głównym celem tej metody jest nauczenie bezpiecznego i swobodnego poruszania się i przebywania w wodzie, co osiąga się poprzez nauczenie kontrolowania ruchów głowy, oddychania i utrzymywania równowagi w wodzie.
Metoda Halliwick jest rewelacyjną i unikalną metodą terapii wodnej i nauki pływania dla osób niepełnosprawnych, szczególnie z zaburzeniami pochodzenia neurologicznego, słuchu i wzroku, jak również z zaburzeniami emocjonalnymi. Koncepcja opiera się na przekonaniu, że zajęcia w wodzie niosą ze sobą ogromne korzyści obejmujące wszystkie sfery życia człowieka wpływając na rozwój fizyczny, społeczny, poznawczy i językowy. W trakcie terapii możliwe jest odkrycie i uruchomienie nowego potencjału ruchowego, niejednokrotnie większego w środowisku wodnym niż w warunkach tzw. normalnych na ladzie.
Rewalidacja
Rewalidacja (z łaciny: Re - znów, valius - mocny) indywidualna - to oddziaływanie zmierzające do wyrównywania braków rozwojowych, przystosowanie osób niepełnosprawnych do życia w społeczeństwie, do zdobywania wiedzy i nowych umiejętności, kompensowanie braków, naukę metod komunikowania w tym także alternatywnych. Jej celem jest stawianie na mocne strony dziecka oraz szukanie tego co w nim jest najlepsze. W oparciu o mocne strony prowadzi się zajęcia mające na celu poprawę funkcjonowania tych słabszych stron.
Główne kierunki oddziaływań rewalidacyjnych:
1. Maksymalne usprawnianie, rozwijanie, tych wszystkich funkcji psychicznych i fizycznych, które są najsilniejsze i najmniej uszkodzone.
2. Optymalne korygowanie funkcji zaburzonych i uszkodzonych, defektów i zniekształceń.
3.Kompensowanie, czyli wyrównywanie przez zastępowanie.
4. Dynamizowanie – stymulowanie rozwoju.
O rodzaju zajęć rewalidacyjnych dla danego ucznia po wcześniejszej wielospecjalistycznej diagnozie decyduje Zespół ds. pomocy psychologiczno – pedagogicznej w składzie; psycholog, pedagog, wychowawca klasy, pedagodzy prowadzący zajęcia specjalistyczne, nauczyciele poszczególnych przedmiotów. W spotkaniu ma prawo uczestniczyć rodzic lub opiekun prawny ucznia.
W zajęciach rewalidacyjnych wyróżniamy:
1. zajęcia dydaktyczno- wyrównawcze
2. zajęcia korekcyjne:
- korekcyjno - kompensacyjne prowadzone w specjalistycznych pracowniach;
- gimnastyka korekcyjna
- zajęcia logopedyczne
Zajęcia indywidualne prowadzone na podstawie programów opracowanych dla każdego ucznia (IPET – Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny).
W szkole zawodowej na zajęciach rewalidacyjnych młodzież doskonali swoje umiejętności szkolne w zakresie przedmiotów ogólnokształcących, ale także zdobywa dodatkową wiedzę w zakresie przedmiotów zawodowych, uczestniczy także w zajęciach logopedii i socjoterapii, gdzie zdobywa kompetencje społeczne.
Rewalidacja indywidualna odbywa się w ładnych, kolorowych, nieźle wyposażonych gabinetach. Prowadzona jest przez specjalistów systematycznie podnoszących swoje kwalifikacje zawodowe. Nauczyciele rewalidacji dbają nie tylko o umiejętności uczniów, lecz także o ich dobre samopoczucie
W szkole specjalnej na zajęcia rewalidacyjne przeznaczone jest 10 godzin tygodniowo, rozdzielonych na poszczególne zajęcia wg potrzeb uczniów.
Aby odpowiednio zaprogramować działania rewalidacyjne należy kierować się diagnozą. Powinna ona zawierać:
1. Stopień upośledzenia.
2. Poziom rozwoju percepcji wzrokowej (analiza, synteza, spostrzeganie)
3. Poziom rozwoju percepcji słuchowej (słuch fonematyczny, słuch fonetyczny, analizę i syntezę słuchową, wrażliwość słuchową i słuch muzyczny)
4. Poziom koordynacji:
- wzrokowo - słuchowej
- wzrokowo - ruchowej
- wzrokowo - słuchowo - ruchowej
5. Ocenę uwagi jej trwałość, zdolność koncentracji, stopień rozwoju uwagi dowolnej)
6. Ocenę poziomu rozwoju wyobraźni przestrzennej i orientacji przestrzennej.
7. Ocenę pamięć - poziom rozwoju pamięci świeżej i trwałej, mechanicznej, logicznej, pamięci słów, zadań, tekstów, pamięci wzrokowej, słuchowej, wzrokowo - słuchowo – ruchowej.
8. Poziom rozwój mowy w zakresie:
- fonologicznym – artykulacja;
- syntaktycznym - gramatyka;
- semantycznym – rozumienie.
9. Poziom rozwoju myślenia: ujmowanie różnic i podobieństw, analiza i synteza myślowa, umiejętność klasyfikowania, przyporządkowywania, wnioskowania, myślenie przyczynowo - skutkowe, abstrakcyjne, matematyczne, definiowanie pojęć.
10. Poziom rozwoju motorycznego: koordynacja statyczna, ruchów jednoczesnych, precyzja ruchów, stan napięcia mięśniowego.
11. Stan dojrzałości społecznej i emocjonalnej.
12. Stan zdrowia dziecka.
Montessori
Pracownia Montessori
Zajęcia prowadzą terapeutci mgr Anna Wojciechowska i mgr Anna Zielińska
W pracowni tej prowadzone są zajęcia wg pedagogiki Marii Montessori, która zakłada rozwój naturalnej ciekawości dziecka poprzez oddziaływanie na wszystkie jego zmysły. Najważniejszą zasadą jest, że na zajęciach uczeń sam wybiera miejsce, czas pracy i materiał, z którym będzie pracował.
Każdy materiał wykorzystywany w metodzie:
- ma za zadanie rozbudzić ciekawość ucznia, wyzwalając różne rodzaje aktywności,
- umożliwia stopniowanie trudności,
- prowadzi ucznia od konkretu do abstrakcji,
- zawiera kontrolę błędów.
Wyróżniamy pięć grup materiałów:
-
materiały „praktycznego dnia” (np.: ramki z zapięciami)
-
materiał sensoryczny (np.: „różowa wieża”)
-
materiały „do matematyki” (np.: „patyki liczbowe”)
-
materiały „do mowy” (np.: „litery dotykowe”)
-
materiały „do wychowania kosmicznego” (np.: „komoda botaniczna”)
Wyposażenie pracowni otrzymaliśmy dzięki EFS.
Metoda może być wykorzystywana tylko przez uczniów naszego Zespołu Szkół.
Według: Autor- jassminum materiał z www.sciaga.pl
Metoda ta daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju i wspiera jego spontaniczność oraz twórczą aktywność.
Celem metody jest rozwijanie indywidualnych cech osobowości, w formowaniu prawidłowego charakteru, zdobywaniu wiedzy, umiejętności szkolnych i współdziałania.
Jest to realizowane poprzez pomoc dziecku w:
- rozwijaniu samodzielności i wiary we własne siły,
- wypracowaniu szacunku do porządku i do pracy,
- wypracowaniu zamiłowania do ciszy i w tej atmosferze do pracy indywidualnej i zbiorowej,
- osiąganiu długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem,
- wypracowaniu podstaw posłuszeństwa opartego na samokontroli, a nie na zewnętrznym przymusie,
- uniezależnieniu od nagrody,
- formowaniu postaw wzajemnej pomocy bez rywalizacji,
- szacunku dla pracy innych,
- rozwijaniu indywidualnych uzdolnień i umiejętności współpracy,
- osiąganiu
- umiłowanie do rzeczywistości i otoczenia.
Głównymi zadaniami metody Marii Montessori są:
- uczenie przez działanie – dzieci zdobywają wiedzę i praktyczne umiejętności poprzez własną aktywność, w przemyślanym środowisku pedagogicznym, przy współpracy z nauczycielami,
- samodzielność – dzieci swobodnie wybierają rodzaj, miejsce, czas i formę pracy przy zachowaniu reguł społecznych. Rozwijają indywidualne uzdolnienia i uczą się realnej oceny swoich umiejętności,
- koncentracja – dzieci ćwiczą dokładność i wytrwałość przy wykonywaniu konkretnych działań,
- lekcje ciszy – na nich dzieci uczą się współpracować w cichych zajęciach indywidualnych i grupowych,
- porządek – dzieci zdobywają umiejętność przestrzegania porządku w otoczeniu i swoim działaniu,
- społeczne reguły – dzieci zróżnicowane wiekowo mogą być łączone w grupy, sprzyja to wymianie wzajemnych zdolności i umiejętności. Uczą się one przestrzegać reguł: nie rań, nie niszcz, nie przeszkadzaj,
- obserwacja – jest kluczem dorosłych do poznania świata dziecka. Nauczyciel z szacunkiem i uwagą obserwuje postępy i trudności dziecka, jest jego przewodnikiem,
- indywidualny tok rozwoju każdego dziecka – dziecko jest serdecznie przyjęte, znajduje uwagę i indywidualną opiekę nauczyciela. Pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmując zadania, do których jest już gotowe.
Podstawowym warunkiem prawidłowego rozwoju dziecka jest właściwie przygotowane otoczenie, które wspomaga w pełni harmonijny rozwój osobowości dziecka – sprawia, że czuje się ono szczęśliwe i radosne; szybko i chętnie się uczy.
Najważniejszymi elementami tego otoczenia są: wolność, porządek, kontakt z rzeczywistością i naturą – poprzez spacery i wycieczki, piękno (wszystko w pracowni musi być dobrze zaplanowane, doskonałej jakości i atrakcyjnie rozmieszczone) oraz materiały dydaktyczne.
Zadaniem materiału dydaktycznego jest wspomaganie rozwoju dziecka, dlatego zwany jest materiałem rozwojowym. Jest tak przygotowany, rozmieszczony w klasie i udostępniony dzieciom, że tworzy logicznie uporządkowaną całość programową. Umożliwia on wyjście w uczeniu się dziecka od doświadczenia i poznania zmysłowego. Służy nie tylko rozwojowi intelektualnemu, ale także kształtowaniu się osobowości.
Oryginalny zestaw pomocy dydaktycznych zwany Materiałem Montessori posiada takie cechy:
- prostota, precyzja i estetyka wykonania,
- uwzględnienie zasady stopniowania trudności,
- dostosowany do potrzeb rozwojowych dziecka,
- budzenia ciekawości i zainteresowań dziecka,
- przechodzenie od materiału konkretnego do bardziej abstrakcyjnego,
- konstrukcja umożliwiająca samodzielną kontrolę błędów,
- logiczna spójność ogniw ciągów tematycznych,
- ograniczenie – dany rodzaj występuje tylko raz, w jednym egzemplarzu.
Maria Montessori podzieliła materiał dydaktyczny na;
-materiał niezbędny do ćwiczeń życia praktycznego, związany z samoobsługą, troską o środowisko, zwyczajami i normami społecznymi;
-materiał „akademicki” służący nauce języka, matematyki i innych dziedzin wiedzy;
-materiał artystyczny związany z ekspresją muzyczną, plastyczną i zręcznościową dziecka;
-materiał religijny, np. przedstawiające przypowieści biblijne;
-materiał sensoryczny, rozwijający poznanie zmysłowe, służy pobudzaniu aktywności umysłowej.
Autor- jassminum materiały z www.sciaga.pl
Pracownia logopedyczna
Pracownia logopedyczna
Terapię mowy prowadzą mgr Katarzyna Kwiatkowska, mgr Joanna Kmuk a w nauczaniu indywidualnym także mgr Ilona Dobrzańska i mgr Hanna Głuszkowska.
Gabinet logopedyczny wyposażony jest w pomoce dydaktyczne do terapii mowy i najnowsze oprogramowanie do diagnozy i terapii. Posiada także oprogramowanie do przeprowadzenia badań przesiewowych wzroku, słuchu i mowy.
Zajęciami objęci są uczniowie szkoły i nauczania indywidualnego. W ramach działania pracowni prowadzone są także zajęcia usprawniające naukę czytania i pisania, oraz zajęcia wspomagające rozwój mowy.
EEG Biofeedback
W pracowni EEG Biofeedback`u zajęcia prowadzi szkolny psycholog - Pani mgr Magdalena Szczupakowska - teraputa I stopnia EEG BFB
EEG Biofeedback jest metodą neurotechnologiczną, wykorzystującą wiedzę medyczną, psychologiczną, pedagogiczną i bioinżynieryjną do ulepszania funkcji mózgu.
Jest metodą:
- uczenia się poprzez nagradzanie właściwej pracy mózgu;
- terapii poprzez wyciszanie niewłaściwych zachowań, a wzmacnianie właściwych;
- całkowicie bezpieczną dla ucznia;
- polegającą na stymulacji pracy mózgu.
Terapia polega na sprzężeniu zwrotnym. Uczeń koncentrując uwagę na grze (bez myszki, klawiatury) za pomocą fal mózgowych stymuluje poruszanie się przedmiotów lub obrazów na ekranie. Fale móżgowe za pośrednictwem przyczepionej do skóry głowy elektrody są przekaształcane za pomoca specjalnej głowicy w zapis cyfrowy, który pojawia sie na monitorze, jednocześnie widząc reakcję w grze, a także słysząc dźwięk zdobywanych punktów, grający otrzymuje informację zwrotną o powodzeniu swojej pracy. W ten sposób uczy swój mózg właściwego funkcjonowania. Taka terapia pozwala na wyciszenie niewłaściwych fal mózgowych, na wyeliminowanie zaburzeń w funkcjonowaniu poznawczym. Poprawia ona myślenie, pamięć, koncentracje uwagi, spostrzeganie oraz kojarzenie.
Zasady terapii:
- treningi trwają od 30 do 40 minut, 1 - 2 razy w tygodniu;
- każdy trening składa się z 6 do 10 rund ich ilość i długośc zależy od mozliwości ucznia;
- w poszczególnych treningach muszą byc zachowane te same warunki;
- przerwa między treningami nie może przekraczac 10 dni;
- ilość treningów lub czas trwania i powtarzania terapii zależy od problemu.
Sprzęt otrzymaliśmy w ramach EFS.
Może on być wykorzystywany tylko dla uczniów naszego Zespołu Szkół.
Integracja Sensoryczna
Pracownia Integracji Sensorycznej - IS
Zajęcia w pracowni prowadzi mgr Anna Baesel
Pracownia jest zestawem pomocy do prowadzenia zajęć mających na celu terapię zaburzeń integracji czynności zmysłowych.
Terapia polega na integracji bodźców odbieranych przez dziecko z otoczenia. Bodźce odbierane są za pomocą wszystkich pięciu zmysłów - wzroku, słuchu, węchu, dotyku i smaku. W tej metodzie dochodzi jeszcze ruch - czyli odbiór bodźców płynących z wnętrza naszego ciała. Wykonując różne ćwiczenia ruchowe na trampolinie, materacu, równoważni, huśtawce czy innym przyrządzie, uczeń wykonuje także różne zadania rozwijające jego sprawność intelektualną. Aby zdobywać wiedzę i umiejętności nasz mózg musi zapamiętać wiele informacji. Im wiekszą ilością kanałów te bodźce będą do nas docierać, tym większe jest prawdopodobieństwo ich zapamiętania.
Podczas zabawy ruchowej terapeuta dostarcza dziecku bodźców, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy. O tym jakich bodźców należy dziecku dostarczyć terapeuta wie z przeprowadzonej wcześniej diagnozy. Zabawa ruchowa będąc atrakcyjną dla dziecka powoduje, że chętnie wykonuje ono różne wyznaczone przez terapeutę zadania. Tworzenie się nowych połączeń w mózgu powoduje rozwój funkcji poznawczych. Nowe połaczenia w mózgu są podstawą jego rozwoju. Tworzą się one także wtedy, gdy wykonujemy jakieś znane sobie zadanie w inny niż zwykle, nietypowy sposób (zasady obowiązujace także w neurobiku). Jeśli zatem dziecko układa klocki z literami, lub wykonuje zadania z dodawania, albo nazywa kolory, segreguje, porządkuje, dobiera przedmioty czy obrazki, tworzy rymy itd. w czasie zabawy ruchowej ma większe szanse na wytworzenie nowych połączeń, a więc na rozwój umysłowy.
Dzieci bardzo chętnie uczestniczą w tego rodzaju terapii. Niestety istnieje wiele przeciwwskazań zdrowotnych do jej stosowania, ale o tym wie prowadzący zajęcia terapeuta.
Sprzęt otrzymaliśmy w ramach pomocy EFS.
Może on być wykorzystywany tylko dla uczniów naszego Zespołu Szkół.
Tomatis
Pracownia Tomatis`a
Zajęcia w Pracowni Tomatis`a prowadzą szkolni logopedzi: Pani mgr Katarzyna Kwiatkowska i Pani mgr Joanna Kmuk
T
o nowoczesna metoda kształcenia uwagi słuchowej, zwana treningiem słuchowym lub stymulacją audi - psycho - lingwistyczną. Polega ona na słuchaniu dźwięków o określonej, zróżnicowanej częstotliwości przy pomocy "elektronicznego ucha". Stymuluje to korę mózgową, polepsza koordynację ruchową, zwiększa koncentrację, poprawia zapamiętywanie, motywuje do podejmowania działań, pozwala radzić sobie ze stresem i emocjami. Prawidłowa uwaga słuchowa pozwala na osiąganie lepszych wyników w nauce.
Autor tej metody Alfred Tomatis uważał, że skoro nasz narząd słuchy jest szczególnie ważny w komunikowaniu się z otoczeniem, a to co słyszymy wpływa na kształtowanie się naszego głosu, mowy i języka to szczególnie korzystne dla naszego organizmu są dźwieki zawierające w swym widmie dużo składowych wysokiej częstotliwości. Taką cechę mają pewne rodzaje muzyki np. muzyka Mozatra, chorały gregoriańskie. Dlatego właśne tego rodzaju muzyka jest ykorzystywana w terapii tą metodą.
Ważnym w zrozumieniu działania tej metody jest zrozumienie różnicy między słuchaniem a słyszeniem.
Słyszenie - jest procesem biernym i zależy od stany naszego narządu słuchu. Jeżli narząd słuchu jest uszkodzony, możemy mieć problemy ze słyszeniem pewnych dźwiękó. Najczęsciej stosowanym badaniem, które pozwala określić stan słuchu ucznia jest badanie audiometryczne, które można wykonać na początku terapii.
Słuchanie - jest procesem aktywnym. W uproszczeniu można powiedzieć, iż jest to umiejętność świadomego odbierania bodźców dźwiękowych i czerpania z nich informacji. O ile słyszenie jest funkcją, która zależy od stanu narządu słuchu, słuchanie jest umiejętnością, która rozwija się przez całe życie człowieka. Okazuje się, że nawet osoby ze znakomitym słuchem stwierdzonym w badaniu audiometrycznym mogą mieć problemy ze słuchaniem.
Osoby z zaburzeniami uwagi słuchowej wydają się czasem "puszczać informacje mimo uszu", trzeba im czasami kilka razy powtarzać polecenia czy prośby. Właśnie ta metoda ma uczyć czynnego słuchania.
Terapia ta polega na słuchaniu odpowiednio przygotowanego materiału dźwiękowego przez specjalne słuchawki, gdzie dźwięki podawane są drogą powietrzną oraz kostną. Program stymulacji obejmuje zazwyczaj od 60 do 120 seansów przeprowadzanych w 3 sesjach. Pierwsza sesja obejmuje tzw. pasywną fazę terapii, w czasie której stosowana jest najczęściej muzyka gregoriańska i muzyka Mozarta filtrowana w odpowiedni sposób. Na dalszych etapach terapii wymagany jest aktywny udział pacjenta, np. czytanie.
Komu może pomóc Metoda Tomtis`a:
u dzieci: zaburzenia mowy - jąkanie, opóźniony rozwój mowy, wady wymowy, zaburzenia głosu, trudności w uczeniu się, zaburzenia zachowania, zaburzenia koncentracji.
Sprzęt ten możemy wykorzystywać tylko dla uczniów naszego Zespołu Szkół.
Terapia psychologiczna
Pomoc psychologiczna prowadzona jest przez:
mgr Danutę Szczepaniak - codziennie w godz. 10:00 do 13:30
mgr Magdalenę Szczupakowską według planu:
poniedziałki 10:45 - 11:30 i 13:20 - 14:20
wtorki 9:40 - 10:40
środy 11:30 - 13:30
czwartki 10:35 - 12:35
piątki 10:35 - 12:35
Pomoc psychologiczną szkolni psycholodzy prowadzą w salach 23 i 24
Pomoc psychologiczna obejmuje:
1. W ZAKRESIE PSYCHOLOGICZNEJ OPIEKI NAD UCZNIAMI:
1.1. Przeprowadzanie wywiadów klinicznych i zbieranie szczegółowych informacji dotyczących historii życia uczniów
1.2. Prowadzenie obserwacji zachowania uczniów w różnych sytuacjach w szkole i w czasie wolnym
1.3. Prowadzenie badań psychologicznych uczniów - wg potrzeb
1.4. Opracowywanie charakterystyk psychologicznych uczniów na podstawie wyników badań i obserwacji własnych oraz wniosków i uwag wychowawców i nauczycieli uczących
1.5. Prowadzenie z uczniami indywidualnych zajęć rewalidacyjnych i terapeutycznych
- diagnoza i terapia - EEG Biofeetback
- treningi asertywności – Jak mówić nie, Jak przeciwstawiać się grupie, Narkotykom mówimy nie
- treningi społeczne – nauka przyjmowania pomocy, komunikowanie swoich potrzeb, walczę z nieśmiałością
- treningi emocjonalne – jak wyrazić przeżywane emocje, rozpoznaję własne emocje, jak radzę sobie z własna agresja, jak rozmawiać o emocjach
- dorażna pomoc terapeutyczna
1.6. Modyfikowanie zachowania ucznia metodą kognitywną.
2. W zakresie przygotowania uczniów do prawidłowego wyboru zawodu
2.1. Prowadzenie rozmów z uczniami klas III Gimnazjum w celu ustalenia przydatności do określonego zawodu – na prośbę ucznia lub rodziców
2.2. Udzielanie nauczycielom pomocy w opracowywaniu i gromadzeniu informacji o uzdolnieniach, zainteresowaniach, umiejętnościach i przydatności do określonego zawodu
2.3. Udzielanie nauczycielom klas gimnazjalnych, klasy VI oraz nauczycielom techniki pomocy przy opracowywaniu planów orientacji zawodowej i preorientacji zawodowej – na wniosek nauczyciela
2.4. Udzielanie rodzicom porad tym zakresie
2.5. Rozmowy z uczniami na temat możliwości kształcenia i wyboru odpowiedniego kierunku nauki
2.6. Losy absolwentów gimnazjum i szkoły zawodowej
3. W ZAKRESIE WSPÓŁPRACY Z RODZICAMI
3.1. Udzielanie porad psychologicznych w zakresie rozwiązywania zaistniałych trudności wychowawczych, organizowania czasu wolnego, problemów życia codziennego, korzystania z pomocy instytucji pomocowych
3.2. Pedagogizacja rodziców na zebraniach klasowych oraz indywidualnie na prośbę wychowawcy klasy.
4. W ZAKRESIE WSPÓŁPRACY Z NAUCZYCIELAMI
4.1. Udzielanie pomocy w zakresie prowadzenia systematycznej obserwacji uczniów, opracowywania charakterystyk i opinii o uczniach
4.2. Ustalanie wspólnych form opieki nad uczniami, którym jest trudno
4.3. Ustalanie wspólnych form opieki nad uczniami opuszczającymi zajęcia szkolne bez usprawiedliwienia
4.4. Udzielanie pomocy w zakresie wykrywania przyczyn niepowodzeń szkolnych, trudności wychowawczych, zagrożenia patologią środowiska rodzinnego, ubóstwa, przemocy domowej.
4.5. Zapoznanie członków Rady Pedagogicznej z wnioskami z obserwacji i badań uczniów w zakresie dalszego kreatywnego udzielania pomocy uczniowi i jego rodzinie
4.6. Konsultacja z Dyrektorem Szkoły opinii o uczniach, które wysyłane są do placówek diagnostyczno–leczniczych, sądu, policji, MOPS itp
4.7. Konsultacje w zakresie klasyfikowania i oceniania uczniów. Ustalanie konieczności stosowania minimum programowego wobec wybranych uczniów.
5. Ponadto szkolni psycholodzy wspólpracują z: Poradnią Psychologiczno - Pedagogiczną, Sądem Rejonowym, a w szczególnopści z Kuratorami Sądowymi, Policją, Ośrodkami Pomocy Społecznej, Ośrodkami Wspierania Dziecka i Rodziny i innymi instytucjami pomocy.
